Het idee voor de website Middelburg Dronk ontstond in de zomer van 2010 op – hoe kan het ook anders – het terras van mijn stamcafé. Toen ik daar naar een van de vele mooie verhalen van een tafelgenoot luisterde, bedacht ik dat het mooi zou zijn om de verhalen over de bekendste kroegen van de stad te vertellen op internet.

Als Middelburger én fervent blogger zag ik er een interessante reeks in.

Wikipedia

Bijna acht jaar later is het idee behoorlijk uit de hand gelopen. De verhalenreeks groeide in korte tijd uit tot een online encyclopedie, naar het model van Wikipedia. Middelburgdronk.nl telt meer dan 26.000 pagina’s die bijna 2500 artikelen bevatten. Op de site staan zo’n 21.000 bestanden in de vorm van historische foto’s en knipsels uit Krantenbank Zeeland. En dat niet alleen: dankzij een klein team vrijwilligers kwamen er ook sites voor Vlissingen, Veere, Noord-Beveland en Zuid-Beveland.

Onderhoud

Joke Vantricht nam in haar eentje Vlissingen voor haar rekening, Rob van Hese vulde de andere drie. Thomas Filius zorgde er op zijn beurt voor dat de sites werden gebouwd en onderhouden. We kregen ook veel hulp van buitenaf.

Het lokale initiatief van ooit leek hard op weg te zijn om een volwaardig regionaal platform te worden, met dekking van de horeca in heel de provincie Zeeland.

Machine

Maar ik moet het eerlijk toegeven: de ‘machine’ hapert. Een klein team van vrijwilligers is kwetsbaar. Als je de websites een gekoppelde sociale media goed wilt bijhouden moet je er veel tijd in steken. Door verschillende omstandigheden komt het bestaande team van vrijwilligers aan veel van die dingen niet meer toe.

Oproep

Daarom een oproep: lijkt het jou leuk een bijdrage te leveren aan een van de websites, of aan de sociale media die erbij horen? Laat het ons dan weten! Alle hulp is welkom, van mensen die foto’s willen maken van bestaande horecagelegenheden en -personeel, tot mensen die graag webredactie of onderzoek willen doen.

Ben je een kenner van de (horeca-) geschiedenis van een Walchers of Bevelands dorp en wil je die kennis graag delen? Neem dan contact met ons op via stichting@dronk.org.

Ook als je 2000 kilometer van huis bent is Middelburg nooit ver weg. Begin deze maand zat ik, samen met mijn meisje, in de binnenlanden van Zweden. Op de derde avond kreeg ik een sms’je. De afzender schreef dat café-restaurant ZenC aan de Markt in Middelburg per direct was gesloten.

Nu is niet ieder nieuwtje aanleiding om er tijdens een vakantie navraag naar te doen, maar dit bericht kwam zó onverwacht dat ik besloot mede-exploitant Mike Heremans te appen. Hij bevestigde het nieuws. Veel woorden maakte hij er niet aan vuil, maar voegde er wel aan toe dat de onderhandelingen over de huurprijs waren stukgelopen. Hij sloot zijn berichtje af met de opmerking dat er nieuwe kansen ontstaan. Mike was niet uit het veld geslagen.

Gegadigden

Eenmaal terug hoorde ik van verschillende mensen dat het pand van ZenC te koop staat. Er zouden zelfs al gegadigden in beeld zijn. Of dat werkelijk zo is weet ik niet, maar iets zegt me dat het pand niet zo heel lang te koop zal staan. Markt 21 is een toplocatie. Veel ondernemers zouden het op die plek maar wat graag eens iets proberen. Dat bleek later die week ook wel, toen ik van vier verschillende mensen een berichtje kreeg met de vraag of ik de contactgegevens van de pandeigenaar wellicht had.

Koffiehuis

Die gegevens had ik, want vorig jaar maakte ik kennis met de pandeigenaars Ko en Leini Goossen, die een lange geschiedenis in de Middelburgse horeca hebben. Denk aan het voormalige Nederlands Koffiehuis op de Markt, aan Conny’s, de voorloper van ZenC, of aan de kiosken daar tegenover. Ko zat in 1967 al op het plein, met friteskraam Ko-Bus. Conny’s opende hij in 1971, als trotse opvolger van cafetaria Delta en – in de eerste helft van de 20e eeuw- lunchroom van Ham.

Succes

Tijdens ons gesprek hadden we het vooral dáárover, aan de hand van een paar honderd oude foto’s. Het waren mooie verhalen. Omdat Ko en Leini nu ook definitief afscheid lijken te gaan nemen van Markt 21 moeten we nog eens een bakje koffie drinken. Wellicht wil Ko dan ook nog iets vertellen over zijn rol als verhuurder. Ondertussen hoop ik dat ZenC een waardige en mooie opvolger zal krijgen. Tegelijkertijd wens ik Mike en al zijn medewerkers succes.

Op 4 december vorig jaar sloot woksnackbar Amy’s & Ta aan Vlasmarkt 7. Het werd aangekocht door horecaondernemer Martin Priem, met de bedoeling het bij zijn zaak Cityclub Zanzibar te betrekken. De interne verbouwing is net afgerond. Het pand aan de Vlasmarkt wordt géén tweede ingang. Het wordt de keuken. Om te begrijpen hoe dat bouwtechnisch mogelijk is kun je het beste even inzoomen op het huizenblok met Google Maps in 3D. Dan zie je hoe alle panden aan de Pottenmarkt, Markt en Vlasmarkt tegen elkaar aan zijn gebouwd. Als je voorheen achterin Zanzibar stond, zag je links van de toiletten een muur. Die is nu doorgebroken, waardoor je direct kunt doorlopen naar het voormalige Amy’s & Ta.

Ideaal

Martin en zijn vrouw Elina vertelden dat ze al langer een oogje hadden op Vlasmarkt 7. De keuken op de eerste verdieping voldeed weliswaar aan alle eisen maar ideaal was het niet. Te warm voor het personeel en ronduit onhandig qua logistiek. Toen ik er was, legde het stel uit dat de nieuwe keuken onderdeel is van een groter plan. Het team van chef Laura Patty is bijvoorbeeld uitgebreid met Wally Houtepen, om de keuken verder uit te bouwen.

De vrijgekomen ruimte op de eerste verdieping gaat ook benut worden. Er komen weer extra zitplaatsen en een ruimte voor DJ’s. Het was grappig om te zien dat met het strippen van die etage allerlei elementen uit het recente verleden van de zaak zichtbaar werden. Een likje verf van discotheek The Opera hier en een lambrisering van Club Divine daar.

Truweel

Maar de horecageschiedenis van het pand aan Markt 79 gaat veel verder terug dan de jaren ‘90. Die begon in ieder geval begin 19e eeuw. In die periode zaten in het pand horecagelegenheden met namen als Het Gouden Truweel, Denemarken en koffiehuis De Kersenboom. Vervolgens was het tot in de jaren ‘20 in handen van herensociëteit De Vergenoeging, dat het pand zelfs een tijdje gebruikte als kegelbaan. Daarna zou de Electrobioscoop er enkele decennia floreren, zat er een tijd een antiekzaak in het pand en kwam er opnieuw een bioscoop. Rond 1993 kwam de echte horeca weer in beeld, toen nachtclub Electro er zijn deuren open. Martin verscheen in 2001 op het toneel, toen hij samen met Rob van Poepele de zaak overnam en heropende als The Opera, dat hij later transformeerde tot Club Divine en het huidige Zanzibar. Je zou er een boek over kunnen schrijven. Martin en Elina zijn in ieder geval alvast begonnen aan een nieuw hoofdstuk.

Zo ver als de horecageschiedenis van de Pottenmarkt in Middelburg teruggaat, zo relatief kort is die van het in 1608 gebouwde pand op nummer 10. Daar zit pas horeca in sinds 2002, toen Ramon Wijs het café Kleine Jongen opende. Tussen het einde van de 19e eeuw en 1940 fungeerde het als woonhuis en daarna deed het lang dienst als winkel. Rond het jaar 2000 stond het op de nominatie voor sloop, maar de huidige eigenaar liet het met subsidies restaureren en terugbrengen in originele staat. In de jaren vanaf 2002 wisselde de zaak meerdere keren van naam en nog vaker van exploitant. Kleine Jongen sloot in 2005, opvolger ‘1618’ hield na twee jaar op en café De Prinse van Oranje na zes jaar. Al die wisselingen leidden ertoe dat steeds meer mensen zich begonnen af te vragen of het wel geschikt voor horeca. De huidige eigenaars, Marco de Leeuw en Sandra Rijkse, vonden van wel. Zij zagen potentie, namen het over en heropenden in februari 2014 als café Die Lange, zowel de bijnaam van Marco zelf als van de Lange Jan. Zaterdag vieren Marco en Sandra het 4-jarig jubileum. Dat was voor mij een goede reden om zondag een biertje te drinken met het stel. Ik wilde weten hoe ze terugkijken op die vier jaar en of ze overal tevreden over zijn. Dat laatste zijn ze zeker. Die Lange werd stapsgewijs uitgebouwd tot wat het nu is: een lunchcafé met groot terras dat in het seizoen meestal vol zit. Als stel vullen Marco en Sandra elkaar perfect aan. Zij waakt over de dagbediening, hij zorgt dat er in de avonduren nog altijd gefeest wordt. Hij verzint de nieuwe concepten, zij waakt over het beschikbare budget.

Zeelandia Middelburg

Maar ondanks al die ontwikkelingen ging ons gesprekje vooral over de relatie tussen Die Lange en Middelburgse sportwereld. Marco sponsort Zeelandia Middelburg en verwent de teams regelmatig met een kratje bier. Dat was zondag niet anders. Tijdens ons gesprek viel een elftal de zaak binnen, waarop Marco meteen een kratje klaarzette. Zeelandia had gewonnen. De mannen accepteerden het kadootje dankbaar. Een voor een riepen ze ‘lekker, Lange’. Toen ik aan Sandra vroeg of dit tafereel illustratief was voor de relatie tussen Marco en voetbalteams bevestigde ze dat lachend. “Alle klanten zijn voor ons belangrijk hoor, maar met Zeelandia hebben we een speciale band. Iedere vrijdagavond feest met die jongens en als er eens eentje zijn sporttas vergeet? Dan was ik de voetbalkleren ook nog voor hem.” Kijk, dat is nog eens service. ‘Lekker, Lange!’ Op naar dat eerste lustrum!

Het verenigingsgebouw ‘Ons Huis’ in Meliskerke werd op 1 februari 1951 officieel geopend. Het dorpshuis zat in een oude lagere school, die sinds 1872 bestond. “Gisterenavond is het geheel gerestaureerde en buitengewoon fraai geworden verenigingsgebouw officieel geopend door burgemeester A.J. Huijsman”, meldde het Zeeuwsch Dagblad. “Deze opening had plaats tijdens een gezellige samenkomst van vele dorpsgenoten. De stemming tijdens deze bijeenkomst was een bewijs van eensgezindheid, die de burgerij van Meliskerke kenmerkt.”
Hoewel het er ‘pas’ zeventien jaar stond, moest het verenigingsgebouw in 1968 al wijken voor het raadhuis. “De sloop van het dorpshuis van Meliskerke is in een vergevorderd stadium”, stond te lezen onder een foto van de puinhoop. “De ruimte die door de sloop vrijkomt zal worden gebruikt voor de uitbreiding van het gemeentehuis van Mariekerke. Hier wordt de nieuwe secretarie gevestigd.”

Hijsen
Op donderdag 22 juni 1978 heropent burgemeester C.G. Boender van de gemeente Marieke het uit de as herrezen ‘Ons Huis’. Natuurlijk is een journalist bij de vrolijke gebeurtenis aanwezig. “Dat gebeurde door het hijsen van een vlag waarbij de burgemeester terzijde werd gestaan door de 9-jarige Marco Bommeljee, de zoon van de beheerder van het nieuwe dorpshuis”, schreef hij de volgende dag in de krant.
In 1978 kreeg het gebouw de huidige vorm. “Elk gebouw moet harmoniëren met de vriendelijke en degelijke bouw in Meliskerke”, zei de bouwmeester tegen de verslaggever. “Als je probeert te concurreren met de natuur, dan verlies je.”

Dorpsplan
Ruim vijftien jaar later wordt het dorpshuis verbouwd. In 1994 krijgt het een opknapbeurt. Het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Mariekerke stelt er 94.000 gulden voor beschikbaar. Het is de laatste keer dat deze gemeente over de toekomst van ‘Ons Huis’ beslist, want daarna is het de gemeente Veere die de beslissingen neemt. Veere wil het dorpshuis na 2020 opnieuw opknappen of herbouwen. Zoveel maakt het dorpsplan dat in oktober werd gepresenteerd duidelijk. “Op 1 januari loopt het contract met de beheerder af. Dat biedt kansen om tijdig plannen te maken voor de nabije toekomst.” De inwoners denken naast het huidige gebruik ook aan een meer maatschappelijke invulling.