Rond 1985 opende Lodewijk van der Giessen een consumptietent aan Duinovergang Aardappeldal B in Westkapelle. Lodewijk doopte zijn tent Alcatraz. Een naam die refereerde aan de gelijknamige bajes in San Francisco waaruit Clint Eastwood ontsnapte. Ik kende Lodewijk al langer, omdat we samen nog hebben gehandbald bij handbalvereniging EMM in Middelburg. Lodewijk is wat jaartjes ouder, maar tijd heelt alle wonden. Ik weet bijna zeker dat hij samen heeft gespeeld met keeper Jan de Graaf. Lodewijk’s zus Elma speelde trouwens ook bij EMM, zelfs nog een periode in het eerste.

Er waren vaak feestjes in het clubhuis van de handbalvereniging dat in de jaren ’60 en ’70 van de vorige eeuw in het voormalige kamp aan de Nadorstweg stond. Tijdens het carnaval dweilden velen, waaronder ook Lodewijk, van het clubhuis van EMM naar dat van Zeelandia. Het waren dagen dat het bier rijkelijk vloeide, maar dat deed het in beide clubhuizen eigenlijk ieder weekend.

Harley Davidson

Lodewijk had naast Alcatraz een aantal appartementen in Westkapelle die hij verhuurde. Hij kwam midden jaren ’80 wel eens een terrasje pikken in Middelburg. Hij reed in die tijd het traject tussen Middelburg en Westkapelle op een Harley Davidson en had veel bekijks. Lodewijk had net als ik een paardenstaart wat onze band verstevigde. We dronken soms een paar biertjes op het terras van de stamhut aan Markt 77. Lodewijk was wat men vroeger een scharrelaar noemde, een vreemde vogel, en had allerlei handeltjes naast Alcatraz. Ik herinner me bijvoorbeeld dat hij met nephorloges leurde.

Voorjaar 1991 moest ik helaas uit de krant vernemen dat Lodewijk van der Giessen was gestorven. De tijd had een wond gemaakt die nooit meer zou helen. Wellicht heeft zijn vriendin Alcatraz nog een poosje voortgezet, maar zeker weten doe ik dat niet.

Enfin, op 9 april 1991 heropenden Leny en Marinus de Kunder Alcatraz. Zij kozen echter voor de naam Scheldezicht, dus Alcatraz behoorde vanaf dat moment voorgoed tot het verleden. Een goede naam want vanaf het terras van het strandpaviljoen werden je ogen constant toegetrokken door de schepen op de Westerschelde.

Leny en Marinus bleven maar een jaar in hun strandpaviljoen. Mario en Petra Metz werden de nieuwe eigenaren van Scheldezicht. Mario kon prachtige verhalen vertellen over markante Westkapellaars die een biertje kwamen halen in zijn strandpaviljoen. Interessante en soms ook ontroerende verhalen over het wel en wee in ‘Wasschappel’. Soms dronk men een glas, deed een plas en alles bleef zoals het was, maar dat was niet altijd het geval.

Piet Hein

Wellicht zie ik Mario Metz nog eens in het Kasteel. Ik hoop het, want ik ben dol op Westkappelse verhalen. In 1995 kwamen de broers Marc en Rob Vernooij in Scheldezicht. Marc verkaste in 2006 voor de verandering naar strandpaviljoen Piet Hein op Dishoek. Rob zit, samen met vriendin Ilona Moonen, tot op de dag van vandaag in strandpaviljoen Scheldezicht. Als het terrasweer is denk ik af en toe aan Lodewijk van der Giessen. Ach, kon ik nog maar via Alcatraz naar Scheldezicht. Was Lodewijk nog maar onder ons.