De meningen lopen nogal uiteen als het gaat over het jaar dat café Lommerrijk aan de Vlissingseweg 270 is gesticht. Het Handelsregisterdossier spreekt van 1879, maar meldt later 1933 als oprichtingsjaar. Wat wel zeker is, is dat Abraham Cornelis de Steur de eerste eigenaar van Lommerrijk is geweest. Hij staat niet zelf in zijn café, maar verhuurt het. De eerste huurder, in 1916, is Jan Dingemanse. Dingemanse wordt eind jaren ’30 van de vorige eeuw eigenaar van het legendarische ’t Sincken Tooghje aan de Beddewijkstraat in Middelburg. Dingemanse blijft maar twee jaar in Lommerrijk en wordt in 1918 opgevolgd door Adriaan Davidse. Davidse blijft tot 30 april 1923 in het café. Met ingang van 1 mei van dat jaar komt zijn huurbaas De Steur dan toch zelf in de zaak.

Pauw

Een jaar later verbouwt Abraham Cornelis Lommerrijk ingrijpend. Trots als een pauw heropent hij zijn zaak op 26 juli 1924 en beveelt zich beleefd aan. Tien jaar later lijkt hij er genoeg van te hebben, want op 18 augustus 1933 heropent Augustinus Alfred Wieme Lommerrijk. Wieme, die eerder in de Witte Ballon aan de Sint Janstraat heeft gezeten, is een blijvertje. Wieme zit ook een tijdje in Camping Duinzicht in Dishoek. Hij blijft tot 1952 in de zaak en emigreert dan naar Canada.

Nico Keulemans neemt Lommerrijk over. Hij blijft vijf jaar hangen. Wanneer Wieme in 1957 overlijdt, keert zijn weduwe Cornelia van Hoepen terug naar de Nieuwe Vlissingseweg 390, waar zij op 24 augustus 1957 Lommerrijk heropent. Drie jaar later geeft ze er de brui aan. Arie Reijnhout en vennoot Lein Suurmond heropenen op hun beurt Lommerrijk op zaterdag 2 april 1960.

Aannemers

Josephine Brandsma is met ingang van 1 juli 1963 de nieuwe eigenaar van het café. Nu kom ik op bekend terrein, want in die tijd ben ik met mijn vader een paar keer in Lommerrijk geweest. Achter een glaasje prik luisterde ik met een half oor naar de gesprekken die hij voerde. Vreemd genoeg waren dat gesprekken met de aannemers Rinus Uijl uit Middelburg en Rook Eland uit Vlissingen. Ik heb nooit begrepen wat de ‘pointe’ van die gesprekken was. Maar dat heb je ervan als je maar met een half oor luistert en ze niet spitst zoals het hoort.

Enfin, Henk Vink en Hendrica Janse werden met ingang van 1 januari 1967 de nieuwe eigenaren van Lommerrijk. In die tijd stond er een juke box in de zaak en ook een flipperkast. Peter Carol, die vlak in de buurt woonde, flipperde er in zijn jonge jaren behoorlijk op los. Hij deelde een foto met Middelburg Dronk waarop hij, een broekje nog, op een stoel achter de flipperkast staat. Per 1 januari 1972 viel het doek voor Lommerrijk, want de zaak werd opgeheven. Hendrica was getrouwd met ‘Bolle’ Kees Snellens. Ze verkasten in 1973 naar het al even legendarische café de Vriendschap aan de Vlissingsestraat. Ik blijf het eeuwig zonde vinden dat het luisterrijke Lommerrijk ten onder ging, maar gelukkig niet aan drank en vrouwen.