Op zaterdag 13 juni 1914 opent Jasper Munter café de Witte Ballon aan Sint Janstraat 34 in Middelburg. Hij drijft het café met zijn echtgenote Pietje van der Weele. Net als Simon weet zij van wanten. Ze hebben samen het één en ander meegemaakt dat hen niet in de koude kleren is gaan zitten. Zij zijn erg pril getrouwd, maar niet één van hun vier kinderen is ouder geworden dan een half jaar.
Jasper en Pietje serveren in de wintermaanden iedere donderdag snert, zodat de marktgangers er warmpjes bij zitten. Jasper maakt op 17 oktober 1918 in de Middelburgsche Courant bekend dat ‘zijn café ingericht is met electrische piano en Ie klasse Biljart’. Wie aan de weg timmert oogst veel bekijks. Tijdens de kermis is het vaak bal bij de Witte Ballon. Zo is er op 6 en 7 augustus 1924 pianomuziek ‘door Heer J. Adriaanse van Vlissingen’.
Als Pietje op 5 januari 1931 op 51-jarige leeftijd overlijdt, ziet Jasper het niet meer zitten. Hij weet het niet meer en twijfelt aan de zin van een leven. Op 24 september 1931 speelt zich een drama af in de Sint Janstraat. Jasper slaat de hand aan zichzelf. Hij is dan 54 jaar.
Paaschdagen
Het café staat een tijdje leeg totdat Johan Frederik Yisberg de Witte Ballon op 26 maart 1932 heropent. Zijn eerste advertentie op 26 maart 1932 in de Middelburgsche Courant meldt het volgende: ‘Ie klasse Dansmuziek gedurende de Paaschdagen. Vrij entreé. Goede consumptie. Billijke prijzen. Aanbevelend J.F. Yisberg Accordeon-Musicus’.
Hij kan in zijn café de accordeon wijd open trekken en weer dicht doen. Yisberg blijft slechts een jaar in zijn café. De accordeon heeft dus maar kort geklonken. Augustinus Alfred Wieme neemt de zaak in 1933 over van Yisberg. Wieme is de laatste eigenaar van de Witte Ballon, maar zal later zijn sporen in de horeca nog verdienen. Hij zit een periode in café Lommerijk aan de Nieuwe Vlissingseweg in Middelburg en ook in Camping Duinzicht in Dishoek.
Bij de neus
Het pand aan de Sint Janstraat 34 krijgt in 1977 weer een horecabestemming. In dat jaar openen Anneke en Hans Smits er de Harlekeijn. Als de zaak in 1986 nat gaat, neemt Ad van der Heijden – om het even welke god hebbe zijn ziel – de zaak over en noemt die Sjénee wat ‘bij de neus’ betekent. Na Sjénee volgen achtereenvolgens (S)Tapperij De Harlekijn, Zuidlande, Mangerie T & T, De Heeren van St. Jan en Il Senso.
Zuidlande van Arend Nieboer is mijn favoriete restaurant geweest. Hij is in 1995 naar Amsterdam verhuisd waar hij ook een Zuidlande op de kaart heeft gezet. Als Il Senso in 2016 verkast naar de Lammerensteeg staat het pand even leeg. In mei van dat jaar openen Patricia Buitelaar en Albert Minderhoud Restaurant Basalt. Ik hoor hele goede berichten over het eten. Dat moet ik binnenkort toch eens gaan proberen.